_Muzementen:
Helende schoonheid
in zilveren breekbaarheid
_
Je kent dat wel: rap-rap na 't werk naar huis in veel te druk verkeer, rap-rap iets koken en eten, dan opnieuw en in het donker het nog steeds drukke verkeer in, mét omleggingen, want Antwerpen ligt opengebroken, links eens proberen, nee niks, rechts ook niks – jawel, daar! parkeerplaats gevonden, welk nummer was 't ook alweer? Aaah, daar is 't! Achter de deur een lange gang, een binnenplaatsje met een slinger gekleurde gloeilampen, weer een deur.
En dan…
STILTE
Heeeeeele diepe zucht van welbehagen… Plotse verstilling, als in een warm bad stappen.
De donkere en toch stemmige ruimte is gevuld met 'Fragrance-energie': warm welkom, je bent liefdevol ontvangen, gewoon zoals je bent. Alleen dát al is helend.
Kaarsen, geuren, helder water – overvloed, ontspanning. Het is me gegund…
In 't midden: verstilde klank, nu nog gevangen in allerlei bekende en onbekende instrumenten en klankenmakers, opgesteld met zorg en aandacht voor compositie. Bij mij: speelse nieuwsgierigheid naar wat komen gaat.
De matrassen met wat kussens liggen als bloemblaadjes rond het klankenhart. Typisch: er liggen knuffels op! Wat is er nu troostender en helender dan een knuffel, als je je innerlijke pijn niet kwijtgeraakt? Ook al is het niet je eigenste knuffel, toch draagt zo'n gebaar bij aan een sterk gevoel van nabijheid, eenheid, samen. "Laat je maar gaan, geniet maar… Vertrouw maar, alles wat je nodig hebt is er… altijd…"
Ik kies een matras die wat meer in het duister ligt, en ga erop zitten. Door (even J) op één plek te blijven kan ik de sfeer en wat er rondom mij gebeurt aandachtig en rustig op mij laten inwerken. Langzaam druppelen nog meer mensen binnen – de sfeer is slow motion, onthaast. En prachtig authentiek, zoals de mensen van Fragrance.
Ik weet nu al dat ik mezelf een mooi cadeau heb gegeven.
Het licht dimt. In liefdevolle aanwezigheid golven de Muzementen in woord en klank, een bergbeekje, regen, wind, donder, vuur, aarde, maan en sterren – alles komt vrij, grenzen vervagen, alles is daar, in die broze, doordringende klank van het eeuwige Nu. En ik, jij, wij, alles is één, alles is liefde.
Doorvoelde dankbaarheid wordt hier vanzelf de grootste, genezende kracht die een mens kan ervaren.
Helende schoonheid in zilveren breekbaarheid.
Zwervende Eik
Je kent dat wel: rap-rap na 't werk naar huis in veel te druk verkeer, rap-rap iets koken en eten, dan opnieuw en in het donker het nog steeds drukke verkeer in, mét omleggingen, want Antwerpen ligt opengebroken, links eens proberen, nee niks, rechts ook niks – jawel, daar! parkeerplaats gevonden, welk nummer was 't ook alweer? Aaah, daar is 't! Achter de deur een lange gang, een binnenplaatsje met een slinger gekleurde gloeilampen, weer een deur.
En dan…
STILTE
Heeeeeele diepe zucht van welbehagen… Plotse verstilling, als in een warm bad stappen.
De donkere en toch stemmige ruimte is gevuld met 'Fragrance-energie': warm welkom, je bent liefdevol ontvangen, gewoon zoals je bent. Alleen dát al is helend.
Kaarsen, geuren, helder water – overvloed, ontspanning. Het is me gegund…
In 't midden: verstilde klank, nu nog gevangen in allerlei bekende en onbekende instrumenten en klankenmakers, opgesteld met zorg en aandacht voor compositie. Bij mij: speelse nieuwsgierigheid naar wat komen gaat.
De matrassen met wat kussens liggen als bloemblaadjes rond het klankenhart. Typisch: er liggen knuffels op! Wat is er nu troostender en helender dan een knuffel, als je je innerlijke pijn niet kwijtgeraakt? Ook al is het niet je eigenste knuffel, toch draagt zo'n gebaar bij aan een sterk gevoel van nabijheid, eenheid, samen. "Laat je maar gaan, geniet maar… Vertrouw maar, alles wat je nodig hebt is er… altijd…"
Ik kies een matras die wat meer in het duister ligt, en ga erop zitten. Door (even J) op één plek te blijven kan ik de sfeer en wat er rondom mij gebeurt aandachtig en rustig op mij laten inwerken. Langzaam druppelen nog meer mensen binnen – de sfeer is slow motion, onthaast. En prachtig authentiek, zoals de mensen van Fragrance.
Ik weet nu al dat ik mezelf een mooi cadeau heb gegeven.
Het licht dimt. In liefdevolle aanwezigheid golven de Muzementen in woord en klank, een bergbeekje, regen, wind, donder, vuur, aarde, maan en sterren – alles komt vrij, grenzen vervagen, alles is daar, in die broze, doordringende klank van het eeuwige Nu. En ik, jij, wij, alles is één, alles is liefde.
Doorvoelde dankbaarheid wordt hier vanzelf de grootste, genezende kracht die een mens kan ervaren.
Helende schoonheid in zilveren breekbaarheid.
Zwervende Eik